ستون از قرنطینه: مدل سازمان ملل متحد شد و یک راه برای پیدا کردن خودش COVID-19 ثابت می شود نهایی موانع

Coronavirus همه گیر به شدت طرح میتوانست به زندگی در بسیاری از راه های پیش بینی نشده. در UCLA جامعه ما است قابل ملاحظه ای ایران توسط شبیه احساس از دست دادن و سردرگمی و نگرانی بلکه توسط نور امید و چشم انداز است که این بیماری همه گیر آورده به خط مقدم. در "ستون از قرنطینه" Daily Bruin کارکنان و جامعه ارسالی برجسته داستان های شخصی که علامت این بی سابقه لحظه. اگر شما یک قرنطینه داستان برای گفتن, شما می توانید آن را در اینجا و یا ایمیل [email protected]

که دبیر کل از لس آنجلس مدل ملل متحد پانزدهم چیزی نیست که من تا کنون فکر می کردم رسیدن به زمانی که من برای اولین بار آمد به UCLA اما آن چیزی که به پایان رسید تا تعریف کالج من تجربه.

LAMUN پانزدهم است یک دانشگاهی مدل ملل متحد و کنفرانس – شبیه سازی شده اقدام واقعی سازمان ملل متحد و متفاوت کابینت و شوراها. دانشگاه UCLA کنفرانس لا مدل U. N., بود بالاترین رتبه در سواحل غرب توسط بهترین نماینده با بیش از 400 نماینده از سراسر جهان و 80 نفر پرسنل است. من رهبر 15th, قسط از لا مدل ملل که قرار بود به میزبانی, مارس 23 تا 26.

بدیهی است که LAMUN پانزدهم نیست تا پایان اتفاق می افتد.

اما اجازه دهید راه رفتن به قبل از من شد دبیر کل قبل از من می دانستم که چه LA مدل U. N. بود, اجازه دهید به تنهایی ویران شد آن لغو و به زمانی که من دانشجوی سال اول در دانشگاه UCLA.

من تا به حال معمول دانش آموز جدید سکسکه – نمی دانستند که در آن کلاس های درس شدند و گم شده من مادر و دختر و خواهر.

من در نهایت در مواجهه بیش از یک سکسکه – پدر من در حال مرگ بود. از آنجایی که من تنها عضو خانواده در لس آنجلس من صرف سقوط سه ماهه در نظر گرفتن یک UberPool بین سینک ظرفشویی rieber سالن و واحد مراقبت های ویژه از مشیت سنت جوزف مرکز پزشکی در Burbank به بازدید از یک مرد که تا سپتامبر من حتی نمی باید یک خاطره از زندگی با.

تنها چیزی که نجات من بی پایان اولین سال بود مدل U. N.

دوستان من ساخته شده و حواس پرتی از سفر به کنفرانس بود که دقیقا آنچه که من نیاز. اما در حالی که مدل U. N. بود من آسایش من احساس مثل من در آن خوب است.

من شوکه شده بود وقتی که من ساخته شده هیئت اجرایی به عنوان مدیر تدارکات در پایان سال اول.

به آرامی در طول سال دوم به عنوان پدر من به طور معجزه آسایی بهبود به عنوان من بهتر شد در مدل U. N. و مستحکم دوست من, من بازیافت نیز هست. من صرف که در آن سال انجام چه بیشتر دانش آموزان سال اول خود را در UCLA: پیدا کردن خودم و عمده.

با وجود این واقعیت است که من واجد شرایط برای اجرا به دبیر لا مدل U. N. نبودم حتی با توجه به آن تا زمانی که یکی از دوستان پیشنهاد کرد یک روز آن. من را لمس می شد که کسی به من نگاه کرد به اعتقاد من و حتی بیشتر را لمس زمانی که من برنده انتخابات سال گذشته است.

من برنامه ریزی لا مدل U. N. دقت برای تقریبا یک سال. با کمک یک مدیر اجرایی تیم را انتخاب کردم و موفق بیش از 80 نفر کارکنان مذاکره هتل قرارداد به ارزش ده ها هزار دلار ویرایش بیش از یک دوجین دقیق سیاست هدایت و نظارت ماه از آماده سازی و تدارکات.

من تا به حال یک چشم انداز قوی و برای اولین بار از آمدن به UCLA من احساس قوی خودم.

سپس COVID-19 آمد.

هنگامی که ما تصمیم به لغو این کنفرانس احساس کردم همه چیز اما قوی است. من می دانستم که من 400 شخص کنفرانس در محدوده یک بیماری همه گیر شد, قیمت کوچک به پرداخت برای مسطح کردن منحنی. اما مهم نیست که چگونه بسیاری از بار من خودم یادآوری است که من در نهایت احساس بهتر.

در حالی که من لا مدل U. N. تجربه نشده بود و من اغلب منفور مدل U. N. تا آنجا که من آن را دوست داشتم آن را یک منبع ثبات در زندگی من است. و که رفته بود همه از ناگهانی.

من کنفرانس بود که بیش از, مدرسه آنلاین و دوستان من بودند بسته بندی کردن و رفتن به خانه.

خانه?

من متولد شده در لس آنجلس بزرگ شده در اورلاندو و در حدود یک ماه قبل از جهان ما می دانستیم که سقوط, مادر من نقل مکان کرد به بروکلین نیویورک است.

من به طور ناگهانی به حال به در نظر گرفتن سناریوهای متعدد و گرفتاریها.

من پرواز را از طریق حداقل دو فرودگاه عمده برای رفتن به نیویورک یک کانون این ویروس که در آن من 60 سال ناپدری و مادر دومی یک بازمانده سرطان زندگی می کنند در یک آپارتمان کوچک ؟ نه, من نمی خواهم به خطر آلوده شدن در حالی که سفر و پس از آن قادر به خودم جدا از آنها. من پرواز به پدربزرگ و مادربزرگ من در کارولینای شمالی که در آن پدر من در حال حاضر زندگی می کند ؟ بدون سلامت خود را به مخاطره آمیز در بهترین و پدربزرگ و مادربزرگ من هستند و بیش از 70. آیا من با خواهر و دوست پسر او را در فیلادلفیا استودیو با یک تخت و یک کیسه لوبیا صندلی ؟ هیچ.

به علاوه من هنوز هم یک آپارتمان در وستوود با 800 دلار اجاره به علت و هیچ بازار برای subleasing.

من تصمیم به ماندن در وستوود چرا که برای برخی از ما این انتخاب در حال حاضر ساخته شده است.

وستوود را در حال حاضر خیابان های خالی مرکب با ناتوانی من برای فرار به هر نقطه دیگری را در این محل احساس چیزی جز صفحه اصلی.

در حال حاضر من نگرانی بیش از وام های دانشجویی و پدر و مادر و خود من از بیکاری چه مرا در شب به جای نزدیکی و احزاب است.

هیچ کنفرانس هیچ خانواده در اطراف مرا به یک آغوش و هیچ کار.

من اذعان کرد که عزادار برای تجربه به جای از دست عزیزان در طول یک زمان مثل این یک امتیاز است اما آن را پاک نمی کند صدمه دیده است. و برای من وجود دارد بلندی احساس است که وقتی این همه به پایان می رسد, من رفتن حق بازگشت به یک مربع مانند در آغاز من سال اول وقتی کسی به من عاشق شد و در واقع بیمار است.

اما ما باید به یاد داشته باشید این است که یک جهان متفاوت است در حال حاضر. من نمی خواهد تا کنون کنفرانس من و من همیشه حسادت از کسانی که دانش آموزانی که باید به خانه بروم اما من سپاسگزار هستم.

ممنون که دوستان من در مدل U. N. نمی ناپدید می شوند با لا مدل ملل و حمایت کرده اند من از طریق مالی و تحصیلی, استرس. ممنون که من می توانید FaceTime آنها خواهر و مادر و پدر من و دوست پسر من.

اما بیش از آن که من سپاسگزار است که برای یک بار آن را خوب برای ما غم انگیز در حال حاضر.

همه ما از دست چیزی یا کسی که در طول این زمان و فردی ما sadnesses نیست حداقل رساندن و یا کاستن از یکدیگر و در ضرر و زیان است. بنابراین به جای همه ما می تواند وجود داشته باشد برای هر یک از دیگر راه جامعه من در بر داشت در UCLA شده است وجود دارد برای من.

راشل DuRose سوم-سال امور عمومی و علوم سیاسی از اورلاندو فلوریدا و نظر و مقاله نویس برای Daily Bruin.