خوب، بد و حلقه شنا بادی

هر ولایت از ۵۰۰-۲۰۰۰ چاپ انداز دارد که از میان آنها ده نفر به صفت تیم ولایت انتخاب میشود. سپس، این حرکت در راهرونهنگها تبدیل به حرکت لگنی شد، سپس لگنی موجدار در کوچیستوس، و در نهایت به شکل امروزین آن که در نهنگها و دلفینها دیده میشود. نگه داشتن نفس برای جانوران زنده بسیار خطرناک است و به صورت عادی منجر به کمبود اکسیژن، افزایش کربن دیاکسید، و در نهایت خفگی میشود. جمجمهٔ اغلب آببازسانان دنداندار فاقد تقارن است به گونهای که استخوانها و ساختارهای نرم آناتومیک در بخش راست بزرگتر از بخش چپ هستند. آببازسانان نوین با نیاکان کهنآببازشان تفاوتهایی دارند؛ از جمله آنها میتوان به ارتباط میان استخوانها در جمجمه برای تطابق بهتر باگذار ورودی بینی (سوراخ هوا) از جلوی سر به بالای آن اشاره کرد. به دلیل کاستیهای واژه «تکامل» در انتقال بهتر مفهوم دگرگونش طبیعی در گذر زمان و پیشنهاد شدن واژه «فرگشت» از سوی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ویکیپدیای فارسی در تاریخ ۸ نوامبر ۲۰۱۳ واژه فرگشت را برای بهرهگیری در نوشتارهای خود برگزید.

با پدیدار شدن پیشنهنگانی چون جرجیاستوس، توانایی حرکت بر روی زمین به آرامی از میان رفت. بخشهای مغزی مربوط به حس بویایی و توانایی حرکتی با پاها نیز از دیگر بخشهایی هستند که به تدریج کوچک شدهاند؛ اهمیت پاهای عقبی در پیشرانش آببازسانان به تدریج در طی زمان کمتر و کمتر شد و با پدیدار شدن پیشنهنگان، دیگر نیازی به این پاها نبود و در نتیجه، نیازی نیز به بخشی پردازشی در مغز نهنگها مربوط به این اندامها نبود. به نظر میآید که این کوچک شدن جسم پینهای در ارتباط با الگوی خواب ویژهٔ آببازسانان کنونی باشد که در آن در هنگام خواب، نیمی از مغز به فعالیت خود ادامه میدهد؛ کوچک بودن بافت پیوندی دو نیمکره، فعالیت یک نیمکره را در هنگام عدم فعالیت دیگری آسانتر میکند. در کنار عقبرفتگی و کوچک شدن بعضی بخشهای مغز، مناطقی دیگری از مغز که در ارتباط با ابزارهای حسی ویژه صوتی بودهاند رشدی بسیار بالا را نشان میدهند. دستهای آمبولوستوس همچنین کوچک بودند و در پیشرانش نقشی نداشتند و به نظر میرسد که پاهایش پرهدار بودهاند. نشان دادهاند آببازسانان آغازین اغلب دارای ضریبهای به نسبت کوچک (۰٫۲۵ تا ۰٫۴۹) بودهاند. آنها دارای پوزه پهن و صاف به همراه دندانهای آسیای کوچک با فاصله زیاد و دندانکهای کمکی ریز بودند.

دندانهای آسیای آن دارای دندانکهای کمکی بودند و همهٔ دندان توسط فضاهای میاندندانی به نسبت بزرگ از هم جدا شده بودند. همهٔ آببازسانان ۷ مهرهٔ گردنی دارند. همهٔ دندانداران صداهای پالسمانند خود را توسط ایجاد فشارهای بادی در فضاهای درون بینی ایجاد میکنند. حلقه شنا بادی جوجه اینتکس 59220 این لذت رو چندین برابر میکنه. در همین سال طیاره حامل ورزشکاران تیم بادی بلدینگ (بدنسازی) افغانستان در مزار شریف سقوط کرد و تمام ۱۲ نفر اعضای تیم کشته شدند. در آببازان دنداندار، صداها توسط کیسههای بینی درون سوراخ تنفسی تولید میشوند. این عدم قرینه به آببازسانان دنداندار کمک کردهاست تا بخش راست جمجمهشان را برای تولید صدا پرورش دهند و از بخش چپشان برای تنفس بهره گیرند. آببازان دنداندار با کمک خربزهای سوتهایی با بسامد بالا تولید میکنند تا طعمههای خود را شناسایی کنند. آمبولوستوس بر روی زمین راه میرفت ولی در عین حال در دریا با کمک پدال زدن لگنی خود به جلو بخزد. پهلوانی، چوب بازی و ضرب میل که متضمن حرکات منظم و تمرینات متواتر بود نیز از ورزشهای معمول آن زمان بهشمار میرفت. ᠎Article was　cre at ed　wi​th G SA C᠎on tent  Genera tor  DEMO!

این تغییرات به شکل بسیار عجیبی با سرعت بالا پدید آمدند؛ از پاکیستوس که بر روی چهار پا راه میرفت و آب شیرین مینوشید تا رودوستوس که با کمک دمباله شنا میکرد و آب دریا مینوشید تنها نزدیک به ۵ میلیون سال فاصله است. از این رو، در طی میلیونها سال تغییرات بنیادینی در گوش آنها و نحوه شنواییشان پدید آمدهاست. به هر روی، با ورود آنها به آب و آغاز تغذیه در آن، وابستگی آنها به محیط آبی بیشتر و بیشتر شد و در نهایت بدن آنها برای تطبیق بیشتر با زندگی در آب تغییرات بنیادین کرد. روشهایی که اغلب پستانداران دریایی برای مقابله با این مشکل پدیدآوردهاند شامل کاهش ضربان قلب به همراه خونرسانی مقطعی - که به جانور کمک میکند خود در گردش را به اندامهای حساس به اکسیژن برساند - و پایین آوردن دمای هسته بدن و نرخ سوخت و ساز در مناطقی که نیاز چندانی به اکسیژن ندارند، میشوند. عوامل محیطی آب و نیاز به فرورفتن در آن، غوطهور ماندن، نگه داشتن نفس، و در نهایت تنفس در بیرون از آب باعث شکل گرفتن تطابقهای کمابیش مشابهی میان پستانداران دریایی شدهاست.

Con te᠎nt w᠎as gen᠎erated with GSA C onte nt Ge ne rator  DEMO!